کد مطلب:20910 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چگونه به آرامش روحي برسم؟

آرامش دل و روح در گرو اين است كه آدمي ايمان قلبي خود را تقويت كرده باشد، آن باور، روح و دل آدم را آرام ميكند. الذين آمنوا و تطمئن قلوبهم بذكر الله، الا بذكر اللاه تطمئن القلوب

البته مي توان براي گشودن مفهوم (الا بذكر الله تطمئن القلوب) نخست به منشاء ناآرامي ها توجه نمود. منشاء ناآرامي در وجود انسان اظطراب از آيندة مجهول، نرسيدن پاسخ به نيازهاي واقعي روح ماند علم، قدرت، زندگي بي نقص و در اختيار داشتن آنچه آرزو دارد.

بخش ديگر ناآرامي ها ترس از مخاطرات، فقر، ناامني، مطرود شدن و غيره، بخشي هم مربوط به نفس لوامه(وجوان) كه بخاطر لغزشها و گناهان، انسان را در بيم و هراس از عاقبت آن قرار مي دهد و سرزنش مي كند. چارة واقعي همة اين ناآرامي ها شناخت صحيح از دنيا و آخرت و مبدأ هستي بخش عالم است تحصيل عقائد صحيح و سپس تلاش در جهت تهذيب و اصلاح رذائل اخلاقي و ديگر اداي حقوق خدا و مردم در حقيقت اين اصلاحات ذكر و ياد خداست كه برخي قلبي و برخي نيز علمي است در غير اين صورت انسان مبتلا به همة زشتي ها، كه تصميم و تلاشي هم براي اصلاح خود ندارد آرامشي براي او نخواهد بود

و اگر دل و نفس انسان از آن جهت كه داراي تمايلات حيواني است چموشي نمايد راه رام كردن او را استاد مصباح يزدي در كتاب پند جاويد (ج1) ياد مرگ را به دل خود القاء كند، دل او آرام مي گيرد.

آدمي هر چه بيشتر بتواند دل را متوجه مرگ كند، اين اسب چموش بيشتر رام مي گردد. يعني انسان به خود بفهماند كه بالاخره مردن وجود دارد و هر چند الآن قوي و فعال است ولي اين قوت روزي تمام خواهد شد و به پايان مي رسد. (امروز در سختي و رنج بسر مي برد، بهر حال دنيا موقتي است و به زودي از اينجا مي رود) به هر ميزان كه مرگ را براي خود مجسم نمايد و بيشتر به او توجه پيدا كند نفس بهتر زودتر رام مي شود لذا اميرالمؤمنين مي فرمايند ذلله بذكر الموت نفس را با ياد مرگ رام كن.

بنابراين آرامش روحي براي آدمي در پناه تقويت باور و اعتقاد قلبي بخداوند متعال ايجاد خواهد شد و اگر بخواهيم تمايلات حيواني را در او از بين برده و يا كنترل كنيم از طريق ياد مرگ ممكن خواهد شد.